Je zult lachen als ik vertel dat ik eigenlijk al sinds mijn Kinderjaren angst voor honden. Op dat moment, toen ik ongeveer 3 jaar oud was, kreeg ik begon, in feite, een grote speelse hond, want ik scheurde mijn armen uit van schrik. Hij wilde mij niets te doen. Ik begrijp het alleen niet. Maar deze negatieve ervaring verbrand had een lange tijd zo diep in mijn hoofd, dat ik was altijd bang van grote honden.
Maar een paar weken geleden, een wens van mijn hart, in mijn bewustzijn is opgetreden: ik moest opeens een groot verlangen, met een hond. Ten eerste, ik heb zelfs moeten lachen aan de binnenkant over mij en kon niet geloven wat ik hoorde er als ik de stem van mijn hart. Maar door de tijd realiseerde ik me ineens dat als ik open-minded, maar in vergelijking met honden die ik tegenkwam op de weg. Ik was letterlijk het gevoel dat ik het aantrekken van honden tegelijk….en ze waren vriendelijk voor mij.
In de vakantie had ik besloten: ik wilde naar het asiel en laat me er ten minste één keer als de hond van de wandelaars proberen. Dus ik was niet in staat om te voldoen aan mij alleen in mijn hart gegroeid verlangen om te gaan met een hond, maar heeft tegelijkertijd iets Goeds. Tot slot, het dier had voor het uitvoeren van uw business en de onderkomens waren zeker blij toen was het helpen van mensen. Dus ik kwam een week geleden met een dierenasiel in mijn omgeving in contact. Op hun website had ik al gelezen dat je altijd welkom happy dog-walker. Daarom was ik blij met mijn vragen over de positieve feedback. Op vrijdag was het tijd. We reden naar het dierenasiel Peine, opgenomen in een lijst, en kreeg een hond te lopen toegewezen. Voor mij was het eigenlijk niet uit, wat voor soort hond het is. Maar de meeste van alle, een kleine, mooie hond. En dus was Nico die aan ons zijn toegewezen “” – een niet-zo-kleine hond.
Nico is een jonge, rehbrauner duitse draad haar mix, niet alleen liefde en trouw is dom (sorry, Nico) eruit ziet. Hij heeft een ongelooflijk triest verleden. Nico gered werd een paar maanden geleden een moord op het station in Spanje. Ik weet niet wat voor soort mensen doen er iets vreselijks?! Nico maakt alleen al door zijn verschijning de indruk, als of hij het kon geen kwaad doen voor iedereen. Het is zeker prachtig dat hij gered was, en we konden alleen maar pazieren zo ooit met het verlies. Was in het begin al te voelen hoeveel Kracht deze hond heeft. Hij trok krachtig aan de lijn. De Verpleegster had al gewaarschuwd: “Met Nico, kunt u rustig een uur of langer”. Dus lopen we met hem naar het Mittelland-kanaal, waar er werden eerst traktaties voor hem. Kleine geschenken uiteindelijk krijgen de vriendschap. 😉
Hoe langer we waren op de weg met hem, hoe meer hij gewend is aan ons. We hebben echt gemerkt hoe dankbaar hij was dat wij met hem op de weg. In de tussentijd zijn we actief zijn kleine afstanden met hem en hij deed het erg goed. Hij keek alsof hij zou hebben plezier met ons! Het was helemaal niet moeilijk, zelfs voor ons honden-nieuwelingen – met hem aan de riem. Hij is erg dol op, ook al van ons gehoord, en gedroeg zich met andere honden vrij rustig. Goed, en hoe dit zo is, hebben we Nico vrij snel in ons hart. Door de tijd zijn we gestopt bij een klein bankje uit te rusten, ging hij aan onze voeten en ons op zijn buik te WRIJVEN uitgestrekt, het was gebeurd voor ons. Ik weet niet of zijn gedrag naar andere mensen is normaal, maar voor mij was het heel bijzonder. Hij vertrouwde ons volledig……en ondanks zijn ongelooflijk slechte ervaringen met mensen.
Na anderhalf uur keerden we met Nico. We hebben het met een lachend en een huilende aangenomen oog. Om te gaan met een hond, en in het bijzonder, deze hond – Hond, was een ongelooflijk mooie ervaring! Ik denk dat het lot dat hij werd toegewezen aan ons. Ik was daarna zo blij en vol van dankbaarheid. Ik wist wel dat ik iets Goeds hebben gedaan voor Nico. Hij is echt een geweldige hond en verdient het om te leven op deze wereld!
Ik kan u aanraden om de ervaring te maken als de hond van de wandelaars in het asiel. Het is echt een gave! Even kijken, wat voor dier het is de thuisbasis vinden in uw omgeving en wat zijn de kleine en grote honden kan je gelukkig maken.
En als u komt vanuit mijn omgeving (Braunschweig, Peine, Hannover, Duitsland) en Nico willen geven een goed huis en vervolgens kunt u verslag uit in het asiel, Peine. Hij is nog steeds in de bemiddeling overzicht, maar hij ziet er nog steeds sterk aan een nieuwe, liefdevolle thuis!
Voor mij was het zeker de eerste en laatste Keer als de hond van de wandelaars. Ik wil bezoeken Nico (of een andere hond) snel weer. En de volgende Keer nemen we onze lopende spullen en gaan met hem voor een jog. 😉