Al onze eerste halve marathon, mijn vriend en ik liep samen en brachten we elkaar naar de finish. De Reebok SPARTAN RACE in München – onze eerste hindernis race – moeten vergelijkbaar zijn, hoewel geen van ons wist wat we zouden vinden. Een 6 kilometer lange route te lopen is gemakkelijk, maar om het overwinnen van 15 uitdagende hindernissen op deze manier is easypeasy! Ik kijk terug, ondanks de inspanningen van de super dol op dit Evenement, vooral nu in de tijd waar het kostte me door mijn OPERATIE, en de diagnose wordt behoorlijk door elkaar geschud! Daarom, het bevalt me meer dat mijn vriend heeft vandaag schriftelijke dit Ras samenvatting voor u, en natuurlijk ook voor mij. 🙂
Op zaterdag, 18.04.2015, was het tijd voor Kristin en ik AROOO!!!. We gingen er samen als een Team met Billy, Reebok, Jenny en Kate op de SPARTAN RACE 2015 in München over de Sprint afstand aan de Start. Wat we gedaan hadden de dag echt, viel ons maar als we volledig uitgeput, maar blij en trots te richten. Echter, laten we beginnen bij het begin…
Bekend aan het begin van elke race de voorbereiding. We moeten de goede tip om te draaien, te trainen, Burpees en in de praktijk om te klimmen in een touw. In retrospect, de echt goede tips die je moet in acht waren genomen. Maar hoe was mijn voorbereiding in de werkelijkheid.
- Run? Ja, ik doe dat met enige regelmaat. Eenmaal per week, of zelfs twee keer, heb ik al gedaan hebben. Te meer was het weer voor mij is, is slecht.
- Burpees? Ja, ik heb gekeken op Internet, wat is het, en hoe ze werken. “Geen Probleem,” zei ik tegen mezelf. Springen kan ik, en ik pushups de oorlog ook vast een paar. Is flappen.
- Een touw klimmen? Ik moet de laatste Tijd in de school sport proberen – met het gevolg dat ik hing als een slappe Zak hangend aan een touw. Ik moet een Alternatief.
Onze voorbereiding bestond Voornamelijk uit grind, schoppen, rotsen en natuurlijke stenen platen te leggen. Want naast de SPARTAN RACE, Kristin en ik had een ander project: in minder dan 2 weken hebben we niet gemaakt, onze Mediterrane terras, dat was ook zonder! Dus hoe ik me voelde op het einde van de dag, het was me duidelijk dat dit een effectieve training voor het hele lichaam! Tenminste, ik voelde me achteraf spieren die eerder waren volledig onbekend en daarom besloot dat dit moest volstaan als voorbereiding. De SPARTAN RACE kon komen!
En toen begon om 11.00 UUR op zaterdag met een brullen. De wild pack opgeladen en liep de eerste meters vol enthousiasme en Motivatie. Maar na een paar meter was het duidelijk dat dit niet een gemakkelijk ding. Het ging bergop over een Weide, steile en toen we aankwamen op de top hijgend en puffend, we wisten dat dit was slechts het begin. Het ging terug naar beneden en weer omhoog. We klommen over houten hekken, en via rolde onder ons. We hebben gesleept logs door het bos. We moesten Betalen helemaal wild letter combinaties tot het einde van onthouden (geheugen training was er!). En we zijn altijd een sprong in het ijskoude water van het Olympisch zwembad! Ik heb het overwinnen van mijn angst voor hoogten, sleepte ik 25kg zand langs de trappen van het Olympisch stadion en heb mezelf op de meerderheid van de obstakels. Ik sprong door hoepels met bijbehorende knieën, onder prikkeldraad door de modder kropen uit en heb ik gehangelt als een aap aan een Metalen paal langs. Ik heb gegooid met een speer op balen Stro, ging naar de natte containers hoog en hebben genoeg Burpees voor de komende maanden.
Echter, voor mij, was het ijs-koud water, die hing in de natte kleren en al het laatste beetje Motivatie nodig om te verwijderen de grootste stress-test. Ik had niet gedacht, dat ik zal overwinnen, de meeste van de obstakels zo goed, en me een klein beetje water. In de tussentijd was ik op te Geven net voor, want ik was koud en ik wilde alleen maar uit van de natte, modderige kleren uit. In dit Moment van zwakte heeft me in een keer de ware geest van de Reebok SPARTAN RACE. Het ging niet tegen elkaar, het was hoe snel ik naar de finish te komen, en of ik beter of slechter dan iemand anders. Het komt samen in een Team, om te vechten side-by-side en te overwinnen, de innerlijke varken hond. Dit voelde zich, als Ze plotseling aan mijn zijde was, werd ik gemotiveerd om door te blijven gaan en te draaien met haar en ons Team samen naar de finish. Hier was ik blij dat Kristin heeft gevochten, samen met mij en niet aan de rand van de stand, op te vrolijken mezelf. Dit heeft mij laten zien hoe belangrijk deze wedstrijd Team is en hoe belangrijk het is om elkaar te ondersteunen. Het was – zoals in mijn geval, door de Motivatie of door middel van een eenvoudige rover ‘ s hoofd, om obstakels te overwinnen groter is dan je zelf bent.
Mijn conclusie na onze fantastische SPARTAN-RACE-de beste tijd van 1:42h:
- 6 km kan verdomd lang.
- In April, de Olympische vijver is het veel te koud te worden in het met kleding te stoppen.
- Een geweldig Team kan u helpen over elke hindernis.
- 30 Burpees in een rij (de straf voor het niet een obstakel) zijn niet gemaakt in een mum van tijd.
- Ons resultaat is voor mij geen kwestie, en ik ben er trots op dat we kwamen allemaal tot de finish.
- Goede schoenen met het juiste profiel voor deze race elementaire, en ik ben blij dat de “All Terrain Super” trail schoenen van Reebok.
- Het is een geweldig gevoel om Haar aan mijn zijde, en weet dat ik het kan overwinnen met elk obstakel dat in de weg!
- De “douche” in de gootsteen daarna voelt ondanks het koude water aan als een warm bad. Dus snel je schroef uw behoeften…
Ik kan dus zeggen dat “AROOOO!!!” en tot volgend jaar – in de hoop dat het 15 graden warmer! Ook een grote dank u voor de grote Race-uitrusting, hulp en horeca is, natuurlijk, de Reebok Team!
