Een guest-post van Tim: Vandaag is de eerste stap

Hallo mijn Liefde,enige tijd geleden heb ik u kennismaken met het prachtige Portaal myMONK door Tim al in een Post. Vandaag – op deze noodlottige dag 09/11 – Tim van myMONK op mijn Blog de eer, en je gestuurd met een prikkelende Tekst in de avond.Heel leuk om te lezen!

Ze was 35 jaar toen een plotselinge hartstilstand die eindigde haar leven, en haar zoon, haar zus (de eerste levenloos) en hun vrienden verbijsterd. En ook mij een beetje, wist niet eens haar, slechts door één van de mensen terug om te blijven leren. Waarom? Ik weet het niet zeker. Maar sinds ik gehoord, heb ik er altijd aan denken.

35 jaar niets echt zijn. U kunt echter op al die voor ons beschikbaar is.Een ziekte, een onvoorzichtige automobilist, die we als een onvoorzichtige automobilist, een crash wanneer we proberen een back-up netwerk voor de kat op het balkon van het plafond, een domme onfortuinlijke schutter, op een rampage-klopper, Amok Vordieubahnschubser. Een fietser die we over het hoofd gezien tijdens de wandeling, een hartaanval, we lijden na te veel onzorgvuldig stress maanden of jaren. Een gehard hete plaat, een stuk brandend hout, branden in de keuken van een brandend huis waar we slapen.

Het hele ding is meer dan snel.

En toch, wij voortdurend streven, en voelen zich verplicht om te gaan op een manier dat heeft niets te maken met ons en onze Wensen, Dromen, een bepaling, als u dat wilt. We maken een jaar lang cursussen, uit de studie in de Bachelor -, Master -, en de Hel. We persen ons in het CVS te denken van “klootzakken” in het personeel van de kantoren van McKinsey & company, Boston Consulting Group, BMW, Lufthansa, KPMG, knijp in de kleinste van de Jassen van stages, top merken, studeren in het buitenland semesters, extra-beroepsmatige seminars. In rechte jassen.

De armen dicht bij het lichaam worden gedrukt, zodat we kunnen omarmen niet meer.

De lippen op elkaar geperst, zodat we kunnen praten om iedereen echt.

De spleten van de ogen kleine benauwde tunnel die zal zien, noch een zonsopgang, de Glimlach van een Vreemde, zelfs de zwanen in het Park lake, schone en rustige leven en op hun gemak naast elkaar wapen.

Dat is niet zo slecht. Als het leven niet kon worden in een paar minuten, dagen, weken, of maanden voorbij en eigenlijk voorbij is, voor velen, is het niet te verwachten (je herinnert aan de achteloze stuurprogramma ‘ s van boven en de dood van de vriend van een vriend) die stil gedroomd, te volgen in een paar jaar, tot slot, uw wensen.

Ik wil niet iedereen aan te zetten. Ik wil alleen maar zeggen tot degenen, die voelt precies, misschien duizend keer al na te denken over voor het nastreven van je droom: doe het nu, vandaag nog beginnen. Het is niet zo belangrijk hoe ver Je kunt krijgen.

Wanneer ik lig in een bed in het ziekenhuis, in de laatste benen, dan zou ik graag willen weten: ik ging, ik werd losgemaakt van al het vreemde eisen dat het mij vraagt, bewust of onbewust, goed of kwaadaardig is, gooi me in een pak, in een vliegtuig, in een Hotel, in een Senior Positie, in een robot bestaan met een sappige Salaris en een gedroogde hart. Nee, ik ging, zelfs als het pad kan langer worden, als mijn voeten mij dragen in het einde.

Wat zijn Je dromen? Of, als Je denkt dat het niets: Wat zou Jij graag in het volgende leven? En waarom ga Je niet doen het vandaag?

Misschien bent U bang niet ver genoeg. Misschien kan Je, Je zou niet denken en je moet dan altijd met een overweldigende schaamte van het leven. Je voelt altijd schamen voor Je en de Anderen hebben verteld dat U vanaf het begin, dat het onzin is, wat doet U, dat Uw leven, zoals het nu is, maar zeker en absoluut aanvaardbaar zitten, maar juist op dit Bureau in het kantoor, ze zeggen, Je hoeft alleen maar uit te schakelen die innerlijke stem die Je uit dat Je wilt gaan, waar Je meer ervaring, hoe meer U beweegt, hoe meer het zichzelf kan zijn.

De waarheid is: Het is zinloos, hoe ver U krijgen, het is alleen belangrijk dat Je gaat.

Vandaag de eerste stap en je hart, je mond, Je armen en Je ogen zal openen en nieuwe deuren.

Vandaag de eerste stap en het leven zal Jou.

Tekst van myMONK

Geef een reactie